W biegunowym świecie przemian
Tli się gwiazdy stały piołun,
W mroku wschodu i cierpienia
Dźwiękiem dźwiga świat od dołu.
Żeby dźwignąć, trzeba siły,
Dumna gwiazda tony wznosi,
Jej lot prosty i zawiły
Ponad siebie ją wynosi.
Żeby dźwignąć [/wynieść], trzeba wierzyć,
Że ogromna kula wstanie,
W sobie będzie mogła przeżyć
Każdą chwilę, każde trwanie.
I płomienny krąg dokoła
Rozkołysze swoim blaskiem,
Kiedy zgaśnie transformując
W nowym świecie nowym blaskiem [/brzaskiem].