5. Charyzma
Przez charyzmę rozumiem tu pewną strukturę cech osobowości posiadanych przez członków grupy, a konkretnie następujące cechy:
1. Siła osobowości – osoba charyzmatyczna jest osobą, która posiada silną wolę zintegrowaną wokół jednego celu, misji religijnej. Jest to osoba, która nadała swemu życiu kierunek, stąd może go wskazać innym i za sobą pociągnąć, tych, którzy takiego kierunku życiu jeszcze nie nadali.
2. Wiarygodność: osoba charyzmatyczna, a) w pierwszym kontakcie nie wykazuje zachowań osoby chorej psychicznie b) posiada autentyczną wiedzę religijną – góruje tą wiedzą nad rekrutem (przewaga kompetencyjna). c) wykazuje zgodność między tym, co mówi, a tym jak postępuje.
3. Jest to osoba, która wierzy w siebie, w to, co głosi. Jest to wiara niezachwiana, nie podlegająca dyskusji, niedopuszczająca wątpliwości. Wynika ona z doświadczenia, które charyzmatyczny prorok interpretuje jako doświadczenie religijne. „Ludzie wierzą w prawdę tego wszystkiego, w co się wierzy z siłą bijącą w oczy” (Nietzsche 1908:78).
Cechy te udzielają się pozostałym członkom grupy: poprzez wiarę w religijne doświadczenie przywódcy. Kluczowy jest tu właśnie wymiar wiary, wewnętrznego przekonania. To dlatego przekonująca może być nawet zupełnie zwyczajna, prosta osoba (babcia ze „Strażnicą” w ręku).
6. Sprawdzanie
Gdy dojdzie do spotkania między poszukującym a członkiem grupy, następuje wzajemne testowanie: poszukujący sprawdza, czy grupa reprezentuje coś, co zaspokoi jego potrzeby, grupa sprawdza, czy kandydat się nadaje i będzie mógł przyczynić się do celów grupowych.