Przymusowa perswazja
Opracowałem na podstawie Schein 1997
„istotą tego procesu, z punktu widzenia dozorców, było stworzenie sytuacji, w której jednocześnie występowało kilka warunków” (Schein 1997):
1. Osobie zapowiada się, że jest uwięziona bezterminowo, aż do szczerego przyznania się do winy.
2. Więzień jest umieszczony miedzy innymi, bardziej zaawansowanymi więźniami.
3. Grupa jest nagradzana według odpowiedzialności zbiorowej – jedynie gdy wszyscy podzielą dany punkt widzenia grupa uzyska pewne przywileje.
4. Nowy punkt widzenia prezentowany jest więźniowi na wiele sposobów – osobiście przez przesłuchujących, poprzez wykłady, materiały drukowane i od bardziej zaawansowanych członków grupy.
5. Głównym środkiem nauki i postępu są regularne pisemne spowiedzi i samokrytycyzm pobudzający do przemyślenia swej przeszłości.
6. Każdy krok w kierunku zmiany myślenia jest natychmiastowo nagradzany a ślad nieszczerości – karany.
7. Ograniczenie komunikacji z wszystkimi, którzy mogliby podtrzymywać stary punkt widzenia – następuje więc zerwanie wszelkich więzów z dawnymi grupami odniesienia
8. Stale stosowane są fizyczne naciski wszelkich rodzajów by osłabić fizyczną siłę więźnia – najsilniejszym środkiem jest deprywacja snu. Tortury stosuje się jedynie jako środek karny.
9. Tworzy się poczucie bezpieczeństwa ze strony tych współwięźniów, którzy mogą wspierać go w jego wysiłkach ku przemianie myślenia.